W dniu 20 września 2014 r. odbył się na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie Kongres Przyjaciół ATK-UKSW.
Uroczystość rozpoczęła się Mszą św. w intencji wszystkich Przyjaciół, której przewodniczył Jego Magnificencja ks. prof. dr hab. Stanisław Dziekoński, Rektor UKSW.
Część programowa Kongresu rozpoczęła się o godz. 12.00 na Auli Jana Pawła II. Ks. prof. dr hab. Henryk Skorowski Koordynator MCDMM UKSW na wstępie serdecznie powitał wszystkich gości zgromadzonych na Auli, a następnie zaprosił Rektora ks. prof. dr hab. Stanisława Dziekońskiego do zabrania głosu.
Ks. Rektor rozpoczął wypowiedź od wyrażenia aprobaty dla pomysłu oddzielenia grona Przyjaciół UKSW od wcześniej utworzonego Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół UKSW.
W swoim przemówieniu przypomniał historię uniwersytetu informując jednocześnie gości, iż ten rok jest bogaty w rocznicę, obchodzimy bowiem 15-lecie UKSW oraz 60-lecie ATK. Jesteśmy uniwersytetem jak to określił Jego Magnificencj o dwóch płucach, jedno którym oddychają wszystkie państwowe uniwersytety, drugie przeznaczone dla tych którzy wybierają ten uniwersytet ze względu na wartości chrześcijańskie.
ATK było kolebką dla ważnego uniwersytetu jakim jest UKSW ze swoją szczególną specyfiką, uniwersytetu państwowego i jednocześnie katolickiego. Wchodząc w obchody 15-lecia działalności wspominamy historię, nasze korzenie chrześcijańskie, ale przede wszystkim z troską myślimy o przyszłości. Przechodząc w swojej wypowiedzi do aktualnej sytuacji uczelni zaznaczył, że obecnie rozpoczęliśmy ważny etap zmian systemowych.
Jego Magnificencja podkreślił, że dużo z tego co obecnie wpisujemy w swój sukces nie osiągnęlibyśmy gdyby nie pomoc naszych Przyjaciół, okazywana w różnej formie. Wyraził przekonanie, że ważną rolę w rozwoju uniwersytetu odgrywają osoby, które działają na zewnątrz i to stanowi ogromną siłę uczelni.
Dziękując Przyjaciołom za otrzymywane wsparcie wyraził pragnienie, aby grono Przyjaciół nadal traktowało ten uniwersytet jako swój, jako miejsce do realizacji własnych planów, ambicji. Zaprosił również gości do aktywnego uczestnictwa w naszych przemianach, do wskazywania kierunków rozwoju, do utożsamiania się z uczelnią, a ze swojej strony zapewnił, że jesteśmy i będziemy wiernym Przyjacielem.
Następnie głos zabrał ks. prof. dr hab. Henryk Skorowski koordynator Międzynarodowego Centrum Dialogu Międzykulturowego i Międzyreligijnego UKSW.
Przedstawił zespół osób, które przygotowały Kongres Przyjaciół, po czym przeszedł do prezentacji wypracowanej wizji Stowarzyszenia.
Nakreślił kilka ważnych kwestii.
- Wszystkie Stowarzyszenia Przyjaciół uznają, że uczelnia jest określoną wartością, to nie jest wartość tylko dla tych co pracują i studiują, ale jest to wartość dla środowiska i to nie tylko w sferze naukowej.
- Fundamentalną kwestią dla Stowarzyszenia Przyjaciół jest sformułowanie celu. Ks. Profesor nakreślił cele, które wraz ze swoim zespołem uznał za najważniejsze.
- Stworzenie lobby pro uczelnianego
– w środowisku naukowym,
– na forum gospodarczo-biznesowym,
– w przestrzeni polityczno-społecznej
– w przestrzeni kulturowej
– w środowisku kościelnym.
- Kreowanie wizerunku uczelni w mediach nie po to by się chwalić, ale po to by uczelnia zaistniała.
- Docieranie do świadomości mieszkańców regionu w celu pozyskiwania sojuszników, aby uniwersytet był uznany i doceniany w regionie.
- Promowanie najważniejszych osiągnięć naukowych w regionie, w kraju i w świecie.
- Prowadzenie różnych działań służących rozwojowi uczelni między innymi poprzez pokazywanie pewnych działalności w które uczelnia mogłaby się angażować.
- Budowanie szerokiej wspólnoty akademickiej. To stowarzyszenie winno być integralną częścią wspólnoty akademickiej.
- Próba stworzenia płaszczyzny współpracy z innymi podmiotami np. innymi uczelniami.
- Kolejna kwestia to sposób realizacji tych celów:
- Spotkania robocze.
- Gromadzenie informacji o potrzebach np. gdzie uniwersytet mógłby zaistnieć w regionie, w kraju.
- Gromadzenie funduszy i środków rzeczowych do wspierania działalności.
- Prowadzenie różnych form wspierania uczelni.
- Inicjowanie przedsięwzięć służących rozwojowi uczelni.
- Przekazywanie darowizn, dotacji, subwencji na rzecz uczelni.
Po oficjalnych wystąpieniach ks. prof. Henryk Skorowski zaprosił zebranych gości do dyskusji.
Jako pierwsza zabrała głos Pani Poseł Joanna Fabisiak. Podkreśliła, że nasza uczelnia różni się od innych uczelni chrześcijańskim elementem formacji młodych ludzi. Powinniśmy dążyć do tego aby zaszczepiać w młodych ludziach takie wartości, by ?błyszczeli w sensie etycznym? na tle studentów innych uczelni.
Kolejną bardzo ciekawą propozycją Pani Poseł była myśl, aby o wyborze studentów nie decydowały jedynie stopnie uzyskane na maturze, ale intelektualna wartość, którą reprezentują.
Podkreśliła, że oceny są coraz mniejszym wyznacznikiem wybitnych studentów. Coraz bardziej winniśmy stawiać na studentów innowacyjnych, kreatywnych, takich którzy chcą coś nowego wnieść do swojego otoczenia.
Zwróciła uwagę na bardzo ważny aspekt jakim jest związek absolwentów uczelni z przyjaciółmi uczelni. Dobrze byłoby gdyby wśród przyjaciół uczelni byli absolwenci, a nawet studenci.
Zaznaczyła, że na wielu uczelniach powstają tzw. ?młode uniwersytety?, a nasza uczelnia ma dużo do zaproponowania gimnazjalistom, licealistom, jako uczelnia o profilu chrześcijańskim. Mogłaby uczyć młodych ludzi rozwiązywania najróżniejszych problemów w duchu wartości chrześcijańskich.
Dziennikarstwo na naszym uniwersytecie stoi na wysokim poziomie, moglibyśmy więc zapraszać młodzież na warsztaty dziennikarskie.
Kolejną sugestią Pani Poseł była propozycja wychowania poprzez wolontariat, który w Jej opinii powinien zajmować szczególne miejsce na tej uczelni. Student udzielający się jako wolontariusz zasługuje na wysoką ocenę w równym stopniu, jak ten który ma świetnie oceny w indeksie.
Ks. prof. Henryk Skorowski odnosząc się do wypowiedzi Pani Poseł zwrócił uwagę, że w swoim wystąpieniu podkreśliła Pani Poseł specyfikę naszej uczelni, lecz wiele kwestii, które podniosła dotyczy samego uniwersytetu a nie zadań grona Przyjaciół.
Kolejną osobą, która zabrała głos w dyskusji był Pan Jerzy Chmiel. Zwrócił On uwagę, że jedną z podstawowych wartości w wychowaniu, do którego powołany jest uniwersytet to przekazywanie młodemu pokoleniu dziedzictwa kulturowego i narodowego.
Następną osobą wypowiadającą się była Pani Iwona Kulczyk, pedagog, przedstawicielka szkół noszących im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Zaprezentowała swoje przemyślenia dotyczące współpracy uczelni ze szkołami. Zaznaczyła, że szkoły robią różne imprezy z udziałem studentów UKSW. Studenci swoimi działaniami pięknie promują uczelnię. Jako Pedagog zwróciła uwagę, że szczególnie dużo można zdziałać w zakresie promocji uczelni poprzez odbywane w szkołach praktyki.
Pan Karol Szadurski były Burmistrz Dzielnicy Bielany, a obecnie przewodniczący ?Solidarności Huty Warszawa? zaproponował prezentację na naszym uniwersytecie wystawy fotograficznej dotyczącej Solidarności oraz błogosławionego ks. Jerzego Popiełuszki, która obecnie znajduje się na bramie Huty Warszawa.
Pani Magdalena Fałdrowicz, kierownik Biura Karier UKSW wyszła z inicjatywą rozpromowania idei wolontariatu wśród studentów UKSW.
Rektor ks. prof. dr hab. Stanisław Dziekoński podziękował wszystkim za aktywny udział w dyskusji podkreślając ważność idei wolontariatu, która zdaniem Magnificencji jest jedną z podstawowych jeżeli chodzi o przyszłość Polski. Jednocześnie poinformował, iż wychodząc naprzeciw współczesnym wyzwaniom nasz uniwersytet otwiera studia podyplomowe z wolontariatu.
Na zakończenie części programowej Kongresu Ks. prof. dr hab. Henryk Skorowski zaproponował formalne utworzenie Stowarzyszenia Przyjaciół ATK i UKSW i przedstawił kandydaturę Pani st. Bryg. Prof. dr hab. inż. Zoji Bednarek, jako przewodniczącej zespołu, który przygotuje od strony formalno-prawnej Kongres Założycielski Stowarzyszenia Przyjaciół ATK i UKSW.
Uwieńczeniem Kongresu Przyjaciół była część artystyczna.
Koncert zespołu ?Andrzej Jagodziński Trio” w składzie:
Andrzej Jagodziński – fortepian
Adam Cegielski – kontrabas
Czesław ?Mały” Bartowski ? perkusja
Był niewątpliwie wzruszającym przeżyciem dla całej publiczności. Koncert został entuzjastycznie przyjęty przez zgromadzonych na widowni gości, a publiczność podziękowała gromkimi brawami zespołowi za chwile głębokich przeżyć duchowych jakich mogli doznać słuchając mistrzowskiego, Za chwile głębokich przeżyć duchowych jakich mogli doznać słuchając pięknych jazzowego wykonania utworów Chopina.